Zondag 20 en maandag 21 december. De winterse vorst is voorlopig nog nergens te bespeuren op onze werf. Steengruis en modder des te meer. Het gure weer maakt het er ons niet gemakkelijker op, maar daar laten we ons niet door afschrikken. We trommelden zoveel mogelijk hulpvaardige (niet-blokkende) leden op om een handje toe te komen steken op de werf. De ene dag daagt er al wat meer volk op dan de andere, maar toch kunnen we steeds wel op iemand rekenen. Maar om wat precies te doen?
De stand van zaken is de volgende: Inmiddels is de paalfundering gezet. Met boorkoppen van wel drie meter lang zijn er putten van twaalf meter diep gegraven en volgegoten met beton. Onze taak: met niet meer dan een schop of spade en voldoende geestdrift een vijftiental putten weer gedeeltelijk uitgraven, de palen bloot leggen en een deel van het beton weer verwijderen. Waarom? Omdat de balken die op de fundering komen te liggen op zestig centimeter diepte moeten komen. Als ze hoger zouden liggen, zou het gelijksvloers van ons gebouw iets te hoog liggen ten opzichte van het aanliggende SKI gebouw. Geen dankbare taak. We zijn het wel gewoon om putten te graven, vaak een pak dieper dan die hier, maar op een grasveld gaat het toch wat sneller.
Op slechts enkele uren tijd is het ons toch gelukt en nu kunnen we uitkijken naar de volgende stap: ijzer vlechten. De eerder vernoemde balken die op de fundering zullen worden geplaatst zijn er uit gewapend beton. Simpel gezegd: beton met staal in. Maar hoe passen wij in het plaatje? Welnu, het zit zo: vooraleer het staal met beton overgoten wordt, dient het eerst stevig aan elkaar vastgemaakt te worden. Dat doen we door ijzerdraad rond al de staven te wikkelen en dan het geheel goed aan te spannen. Een beetje zoals het woelen bij een sjorring, en ook daar is ieder van ons een krak in. Het kan dus alleen maar goed komen.