Na de geslaagde eerstesteenlegging kon het echte werk weer hervat worden. Met één basismuurtje hebben we nog geen volwaardig gebouw – daarvoor moeten de muren nog zeker drie à vier keer zo hoog en moeten ze er over heel de omtrek komen. Gelukkig konden we zoals steeds op een hoop vrijwilligers rekenen en deze keer waren er ook heel wat vaklui bij die alles in goede banen moesten leiden.
De werkdag begon voor de meesten om acht uur ’s ochtends. De taken werden verdeeld en iedereen ging meteen aan de slag. Er moest heel wat gebeuren: stenen moesten worden aangevoerd en doorgeslijpt, er moest specie en lijm worden gemaakt en wegens de verstikkende hitte (in de ochtend schommelde het al rond de 30°C – mag het iets meer zijn?) werd er ook een afdakje opgezet. De eerste uren verliepen behoorlijk vlot, maar toen sloeg het noodlot toe: de elektriciteit viel uit. Gelukkig hebben we een generator voor vervelende situaties als deze, maar toen ook die het begaf, hadden we een behoorlijk groot probleem. Er kon geen nieuwe specie gemaakt worden, en de specie die nog in de betonmolen zat, werd langzaam hard. Enkele telefoontjes later kwam er iemand langs om de elektriciteit weer in orde te brengen en na een stevig middagmaal en liters water was iedereen weer klaar om er weer helemaal in te vliegen.
Het bleek uiteindelijk pas na de middag te zijn dat iedereen zowat zijn draai had gevonden, en jammer genoeg moesten we alweer af beginnen te ronden op het ogenblik dat er een stevig werktempo was bereikt. De uiteindelijke geboekte vooruitgang: niet helemaal waar we op gehoopt hadden, maar toch een zichtbaar resultaat.
Bedankt iedereen die is komen helpen! En bedankt, Cellumat, voor de demonstratie die jullie op deze dag gegeven hebben.